Deze post gaat niet voor iedereen leuk zijn. Waarschijnlijk voor niemand die last heeft van een eetprobleem, die het licht aan het eind van de tunnel niet meer ziet. Ik wéét dat het emoties gaat oproepen. Waarschijnlijk woede, angst, verdriet of frustratie. Maar ik moet het je zeggen, omdat het simpelweg de waarheid is.
Jij bent de reden dat je nog niet bent hersteld
''Wat? Wie? Ik? Is het nu ineens mijn fout?''. Laat het mij aan je uitleggen. Het krijgen van een eetstoornis is geen keuze. Het is deels genetisch en deels biologisch. Het is nog steeds niet helemaal duidelijk waar een eetstoornis nu precies vandaan komt. Simpelweg omdat het per persoon verschillend is. We weten wel dat het vaak een combinatie is van genen, temperament, biologische factoren, onderliggende trauma's, ideeën over het wereldbeeld, de 'dieetcultuur', starten met diëten of extreem sporten, enzovoort.
Door je eetstoornis heb je 'verkeerde' paden in je hersenen aangemaakt. En het is behoorlijk lastig om die paden weer aan te passen. Net zoals iemand die verslaafd is aan alcohol of drugs, voelt het veilig om te blijven doen wat je altijd deed. Het zijn routines en je bent het gewend. Als jij andere gedragingen wilt laten zien, krijg je last van klachten, zoals angst en paniekaanvallen.
Kiezen voor eetstoornis herstel: een keuze waar je 100% achter moet staan
Ook ik ben hersteld van een eetstoornis. En nee, dit was echt niet gemakkelijk. Het heeft ontzettend veel tijd en energie gekost. Ik heb zoveel gehuild, veel angst gehad, paniek, soms was ik zo moe van het vechten dat ik regelmatig dacht: ''Ik geef wel gewoon op!''.
Herstellen van een eetstoornis is simpelweg heel eenzaam. Er zijn weinig mensen die je echt begrijpen. De goedbedoelde opmerkingen als: ''Eet gewoon wat'', of: ''Zullen we een frietje halen?'', zijn echt niet helpend. Daarom kan het wel écht helpend zijn wanneer iemand aan je zijde staat, een houvast. Wat ik doe met mijn cliënten is dat ik tegen jouw gezonde brein praat. Want die zit er echt nog wel. Ik negeer jouw eetstoornis stem. Door mijn ervaring weet ik ook wanneer jij praat, of wanneer jouw gemene stemmetje omhoog komt. Want weet je, die stem had ik ook.
Herstellen van een eetstoornis is écht mogelijk
Maar, dat vraagt wel veel van je. Heel veel. Het is eng, spannend, oncomfortabel en pijnlijk. Het vraagt veel kracht en doorzettingsvermogen. Je moet blijven herhalen totdat je iets niet meer eng vindt.
Ik geef je een voorbeeld van iemand die bij mij een traject heeft gevolgd. Deze persoon kon geen lunch eten zonder in paniek te raken. Dus, wat moest deze cliënt doen? Juist: constant de lunch bereiden waar deze persoon volslagen van in paniek raakte. Deze persoon moest dit voor 5 dagen op een rij herhalen. En guess what? De stem van de eetstoornis werd steeds een stukje minder krachtig. De angst nam af. Het eten werd aangenamer.
Dit is simpelweg exposure therapie. Zonder oefenen en doen, kun je niet herstellen. Ik begrijp als geen ander dat het echt heel lastig is. Het voelt alsof een beer je constant wil aanvallen. En daar wil jij natuurlijk voor wegrennen. Maar zo werkt het niet. Het is ongelofelijk moeilijk te begrijpen voor iemand die geen problemen heeft met eten. Als je het mij vraagt is het 1 van de lastigste ziektes om te overwinnen.
Dat neemt niet weg dat herstel een keuze blijft. Ieder moment van de dag moet jij kiezen voor herstel van je eetstoornis. Je moet bereid zijn om je oncomfortabel en angstig te voelen. Dat hoort er echt bij. Het is gemakkelijk om een ander de schuld te geven of om smoesjes te bedenken om iets niet te hoeven doen. Ik deed dat ook. Maar uiteindelijk ben jij en alleen jij degene die er een draai aan kan geven. Jij bent baas over jouw handelen.
Onthoud: het gaat het echt waard zijn. Maar je moet er zult er voor werken.
Comments